Een Italiaans bedrijf, Vengari SpA, richtte een joint venture (‘JV’) op met het Franse bedrijf Gonier SA voor de productie van goederen in een speciaal gemeenschappelijk segment van hun beider markten. Beide bedrijven waren leveranciers aan de JV. De JV presteerde aanzienlijk slechter en Vengari meende dat dit het gevolg was van Gonier die zijn verplichtingen onder de joint venture-overeenkomst schond. Volgens Vengari resulteerde dit gedrag in een verlies van EUR 15 miljoen, dat door Gonier zou moeten worden gecompenseerd. Gonier was echter van mening dat de ondermaatse prestaties van de JV een gevolg waren van bepaalde economische omstandigheden waarop de partijen geen invloed hadden en dat zij daarom niet verantwoordelijk konden worden gehouden.
Onderhandelingen over een schikking voorafgaand aan het procedure
De joint venture-overeenkomst bevatte een clausule voor geschillenbeslechting en een clausule voor rechtskeuze en jurisdictie.
Op grond van de clausule met betrekking tot geschillenbeslechting, moesten de partijen eerst proberen alle geschillen in der minne op te lossen, waarbij verwezen werd naar de besluitvormers binnen de bedrijven op het hoogste niveau. Als deze inspanningen faalden, voorzag de overeenkomst in de mogelijkheid dat een partij om mediation/bemiddeling kon verzoeken, waarbij de andere partij deze optie serieus moest overwegen zonder verplicht te zijn deze te aanvaarden. Alleen dan, als al deze inspanningen faalden, kon een partij een arbitrageprocedure in Parijs starten als het exclusieve middel om geschillen op te lossen.
Vengari probeerde het geschil in overeenstemming met de clausule voor geschillenbeslechting op te lossen, maar het was al snel duidelijk dat de standpunten van de partijen zodanig uiteenliepen dat er geen bevredigende oplossing binnen handbereik lag. De CFO van Vengari vroeg haar general counsel om een begroting voor juridische procedure vast te stellen, omdat hij zich zorgen maakte over het investeren van nog meer geld in een reeds verlieslatend project. Op basis van een initiële schatting kwam de general counsel tot een budget van EUR 1,2 miljoen bestaande uit de kosten voor arbitrage, advocatenhonoraria en advocaatkosten, honoraria van deskundigen, vertaalkosten en andere kosten. Bovendien informeerde de general counsel de CFO weten dat een verlies van de procedure zou kunnen leiden tot betaling van de juridische kosten van de tegenpartij voor een totaal van EUR 0,9 miljoen. De kosten van een juridische procedure voor Vengari zouden daarom in het slechtste geval 2,1 miljoen EUR bedragen.
De financieringsovereenkomst
Vengari zocht een oplossing om de kosten en de onzekerheden in verband met de rechtszaak te beperken en stelde vast dat een beroep op een externe financier de beste oplossing leek. Vengari sloot een financieringsovereenkomst die er in voorzag dat: (i) de financier, zonder beperking, alle kosten in verband met de arbitrage zou voldoen; (ii) de financier die de kosten van de tegenpartij zou betalen als Vengari de procedure zou verliezen; (iii) Vengari de financier een aandeel van 30% in de opbrengst van het geschil zou betalen indien de zaak succesvol zou eindigen voor Vengari. Bovendien werd overeengekomen dat de financier het verloop van de rechtszaak zou coördineren, terwijl de financier regelmatig updates aan Vengari zou verstrekken en de instructies van Vengari zou vragen voor elke belangrijke beslissing die in de rechtszaak zou worden genomen.
Vengari wenste gebruik te maken van de diensten van haar belangrijkste externe advocatenkantoor, waarmee de financier akkoord ging, mits overeenstemming werd bereikt over een budget van het advocatenkantoor voor de procedure. De financier gebruikte zijn eigen expertise op het gebied van schadeberekening die was ontwikkeld door jarenlange betrokkenheid bij grote investeringsherstelacties om de verliezen te bewijzen die Vengari had geleden en om aan te tonen dat het met de joint venture-overeenkomst strijdige gedrag van gedrag van Gonier de oorzaak was van die verliezen. De financier heeft ook een gerenommeerde economische expert ingeschakeld om als getuige-expert in de procedure op te treden. Elke benoeming van een externe dienstverlener werd altijd goedgekeurd door Vengari. De advocaten van Vengari waren tevreden dat de financier een coördinerende en ondersteunende rol speelde, zodat de advocaten zich volledig konden concentreren op het ontwikkelen van juridische argumenten, het opstellen van gerechtelijke stukken en het vertegenwoordigen van Vengari tijdens de hoorzittingen.
Arbitrage en schikking
Nadat het arbitragepanel was geïnstalleerd en de partijen verschillende rondes van schriftelijke argumentatie hadden uitgewisseld, begonnen de partijen schikkingsonderhandelingen. Aan de zijde van Vengari speelden de general counsel van het bedrijf, de advocaten en de financier een actieve rol in de schikkingsgesprekken. De discussies duurden bijna een jaar, maar leidden uiteindelijk tot een schikking. Gonier stemde ermee in om EUR 9 miljoen als schikkingsbedrag te betalen, bovenop 60% van de vergoedingen die Vengari verschuldigd was aan haar financier (d.w.z. EUR 1,6 miljoen van een totaal van EUR 2,7 miljoen). Hiermee bedroeg de netto compensatie van Vengari EUR 7,9 miljoen. In totaal duurde het bijna 3 jaar om het geschil op te lossen.
De financieringsovereenkomst heeft niet alleen de financiële onzekerheid en de potentieel nadelige effecten van de rechtszaak voor Vengari weggenomen, maar ook de impact ervan op de dagelijkse activiteiten vermindert. Immers speelde de financier een actieve rol in het beheer en de coördinatie van de procedure en hoefde Vengari dit niet zelf te doen.
