Deminor heeft kennis genomen van de uitspraak van het Grondwettelijk Hof van 5 februari 2015 inzake de mogelijke schending van artikelen 10 en 11 van de Grondwet (het niet-discriminatiebeginsel) bij de toekenning van een staatsgarantie aan vennoten van bepaalde coöperatieve vennootschappen. Het dossier was bij het Grondwettelijk Hof beland op vraag van de Raad van State.
Het Grondwettelijk Hof heeft nu op zijn beurt beslist het dossier door te schuiven naar het Europees Hof van Justitie. Het Grondwettelijk Hof is van mening dat het antwoord op de vraag of er discriminatie is tussen Arco vennoten en andere beleggers (of “spaarders”) afhankelijk is van de interpretatie van bepaalde Europese regels, zoals de Europese Richtlijn inzake het depositogarantiestelsel (Richtlijn 94/19/EG) en de bepalingen van het Europees Verdrag inzake staatssteun (art. 107-108 VWEU).
Deminor is van mening dat de vraag of de staatssteun discriminerend is beantwoord kan worden binnen de Belgische rechtsorde. De kernvraag is immers of er voldoende verschillen zijn tussen aandeelhouders van de Arco vennootschappen en aandeelhouders van andere vennootschappen die een bijzondere bescherming onder de vorm van een staatssteun verantwoorden. Het Europees recht biedt volgens Deminor geen antwoord op deze vraag. De Europese Richtlijn inzake het depositogarantiestelsel is volgens Deminor niet van toepassing op de aan Arco vennoten toegekende staatssteun. Tenslotte gaan de Europese regels over de verstoring van de concurrentie op de Europese markt, een vraag die losstaat van de vraag of er discriminatie bestaat tussen Belgische burgers.
Deminor betreurt dat er – na ondertussen al meer dan zes jaren na de eerste mededeling van de regering inzake een staatsgarantie – nog steeds onzekerheid bestaat over de rechtsgeldigheid van deze garantie. De beslissing van het Grondwettelijk Hof dreigt bij te dragen tot een nog langere periode van onzekerheid.
